میتسوبیشی تریتون 2015

• موارد پسندیده

• پیشرانه آرام و اصلاح‌شده
• مصرف سوخت اقتصادی
• شعاع گردش کم

• موارد ناپسند

• سیستم تعلیق در مسیرهای باز همچنان پرتلاطم است
• دوربین عقب باید به صورت استاندارد در تمامی مدل‌ها وجود داشته باشد
• باید درگاه‌های USB بیشتر و یک سرعت‌سنج دیجیتالی تعبیه شود

۹۰ سال از زمانی که استرالیا اولین خودروی کاری را اختراع کرد، می‌گذرد.

آش همان آش است: یک خودروی باری در طول هفته که تبدیل به یک خودروی خانوادگی در آخر هفته می‌شود.

این نوع خودروها نقش خود را زمانی که تحت کنترل نسل‌هایی از هولدن و فورد بودند، گرفته‌اند.

پس نباید تعجب کنیم که وانت‌ها، بعد از خودروهای کوچک و شاسی‌بلند، سومین نوع پرطرف‌دار در استرالیا هستند؛ و در بخش فروش این خودروها، خانواده‌ها هم به‌اندازه صنایع، تأثیرگذارند.

در ابتدای امر، این خودروها برای کشورهای آسیایی با استانداردهای پایین، تولید می‌شد؛ اما اکنون، نسل‌های جدید این نوع خودروها استانداردهای بالای ایمنی را حداقل در استرالیا، رعایت می‌کنند.

مشتریان انتظار مجموعه کاملی از کیسه هواها، کنترل پایداری، دوربین دید عقب و پویایی رانندگی را در کنار سایر امکانات اضافی، دارند.

اما تفاوت بسیاری بین مدل‌های جدید و قدیمی این خودروها وجود دارد، این به خاطر آن است که در ۱۰ سال گذشته، دو برابر خودروهای سواری، به‌روزرسانی شده‌اند.

و به خاطر همین است که ورود یک مدل جدید به بازار، از اهمیت بالایی برخوردار است. میتسوبیشی ترایتون، اولین مدل کاملاً جدید از خانواده خود است و در طول شش ماه آینده، پیشرو پنج مدل جدید و اصلاح شده، خواهد بود.

هیچ‌گاه تاکنون، مدل‌های پرفروش این سری از خودروها، این‌قدر نزدیک به یکدیگر به بازار عرضه نشده بودند. نیسان ناوارا در ماه بعد به همراه مدل به‌روزرسانی شده فورد رنجر، مزدا BT-50 در ماه جولای و در ماه اکتبر، سرآمد تمامی آن‌ها یعنی اولین تویوتا هایلوکس کاملاً جدید در طول ۱۰ سال گذشته؛ جانشین مدل قبلی خود که سه دهه، پرفروش‌ترین خودروی این کلاس در استرالیا بوده است، خواهد شد.

برخلاف مقدمه ذکر شده، باید انسان رئوفی باشید که فکر کنید، شرکت‌های خودروساز، هرچه دارند را در زمانی که نسل جدیدی را می‌خواهند به بازار عرضه کنند، رو می‌کنند. به‌هرحال ده سال دیگر پیش رویشان است و نمونه جدید آن‌ها باید یک دهه دوام بیاورد.

علاوه بر این، استرالیا پس از تایلند که محل ساخت این خودرو است، دومین بازار بزرگ ترایتون در جهان محسوب می‌شود؛ و در سه سال گذشته، پرفروش‌ترین خودروی میتسوبیشی در سطح منطقه است. بیراه نیست اگر بگوییم که وظایف سنگینی بر دوش این خودروی جدید است.

ترایتون جدید چهار درب و دو دیفرانسیل، با 10,000 دلار بالاتر از مدل فعلی، کار خود را شروع خواهد کرد. قیمت نهایی مدل فعلی ۲۹٬۹۹۰ دلار (و کمی پایین‌تر در برخی از اوقات سال) است.

در واقع، این شرکت به فروش مدل قدیمی در کنار مدل جدید ادامه خواهد داد تا انبارهایشان خالی شوند و احتمالاً این اتفاق در ماه ژوئن خواهد افتاد.

 مدل GLX، قیمت پایه 36,990 دلار را دارد که با اضافه کردن سایر هزینه‌ها، به مبلغی در حدود ۴۰٬۰۰۰ دلار خواهد رسید؛ در زمان نگارش این مقاله مبلغ دقیقی اعلام نشده است. این مبلغ برای مدل GLS، 40,990 دلار و برای مدل جدید Exceed، مبلغ 47,490 دلار در نظر گرفته شده است. تمامی قیمت‌های ذکر شده، بدون در نظر گرفتن هزینه‌های اضافی است.

فهرست رسمی قیمت‌ها، نشان از کاهش قیمت پیشنهادی کارخانه برای فروشندگان از 500 دلار تا 4,750 دلار، دارد. با توجه به این‌که شرکت میتسوبیشی در دو سال گذشته، تخفیف‌های بسیاری را برای مشتریان خود قائل شده است، قیمت این خودروها، بسیار نزدیک به آن چیزی شده است که مردم عملاً پرداخت می‌کردند.

ممکن است در اولین نگاه اجمالی، ترایتون جدید، همان مدل قدیمی با پوسته‌ای جدید به نظر برسد، بخصوص با آن طراحی بدقواره و آخوندک مانند خود.

اما بیش از 80٪ این خودرو تغییر یافته است و فقط سه قسمت از کف و ریل شاسی اصلی از مدل قبلی به عاریت گرفته شده‌اند.

تمامی قطعات اتاق و شیشه‌ها منحصربه‌فرد هستند. اتاق آن جادارتر از قبل شده است و صندلی‌های عقب، پشتی‌های 25 درجه‌ای خود را حفظ کردند؛ اما پنجره بازشو عقب که در مدل‌های بالاتر در دسترس بودند، جای خود را به 20 میلی‌متر فضای اضافی برای زانوها در تمامی مدل‌های جدید، داده‌اند.

بیشتر تلاش‌ها در مسیر مقاوم‌تر کردن بدنه خودرو صورت گرفته است؛ همین موضوع باعث شده است تا این خودرو رتبه پنج ستاره ایمنی را از آن خود کند، این رتبه از یک بی‌ام‌و جدید هم بهتر است.

شکل صیقلی این خودرو، آئرودینامیک آن را در مسیرهای آزادراهی، به بالاترین حد در میان همنوعان خود رسانده است. فاصله نسبتاً کوتاه بین چرخ‌های عقب و جلو به این معنا است که این خودرو کمترین شعاع گردشی (۱۱٫۸ متر) را در کلاس خود خواهد داشت. حتی برخی خودروهای کوچک، نیاز به شعاع بیشتری برای دور زدن دارند.

پیشرانه دیزلی ۲٫۴ لیتری این خودرو هم کاملاً جدید است. هر چند که از نظر قدرت، نسبت به رقیبان خود ضعیف‌تر است، اما بخش برجسته این خودرو است. چه شیشه‌ها بالا باشند یا پایین، این پیشرانه بسیار کم سروصدا است و به نرمی کار می‌کند.

یک ویژگی مهم و سودبخش این پیشرانه که ممکن است از نظرها پنهان بماند، این است که نیازی به تعویض تسمه تایم در هر ۱۰۰٬۰۰۰ کیلومتر نیست؛ چون اکنون میتسوبیشی از زنجیره‌های پایدار استفاده می‌کند.

وزن این خودرو کمتر از دو تن و 100 کیلوگرم کمتر از اکثر رقیبان خود است. به کمک موتور جدیدش، بر اساس درجه‌بندی سوختی دولت فدرال، مصرف سوخت بسیار پایینی را در این کلاس، ارائه می‌کند.محل قرارگیری راننده، به شکل فراوانی بهبود یافته است. آرایش شلوغ مدل قبلی، باعث می‌شد تا زانوان رانندگان بلندقد، به گوششان برسد. جایگاه راننده در این خودرو نسبت به سایرین، منطقی‌تر است و یکی از تنها دو مدل ارائه‌دهنده فرمان دارای تنظیم ارتفاع و فاصله، در این کلاس محسوب می‌شود.

خود صندلی‌ها هم ارزش ذکر شدن را دارند. کناره‌های پشتی این صندلی‌ها، پوشش خوبی از پهلوهای سرنشینان خود ارائه می‌کنند. تشک‌های جادار آن‌ها باعث می‌شوند تا احساس گرم و نرمی داشته باشید؛ ۹ این‌که انگار روی یک نیمکت نشسته‌اید. قسمت زیرین صندلی، قابلیت باز شدن دارد تا فضای بیشتری از زیر ران پاها را در بر بگیرد.این خودرو چراغ جلوهای عجیبی دارد، اما ارزش اشاره کردن را دارند. دو مدل بالاتر این خودرو از لامپ‌های با فشار بالا استفاده می‌کنند که واقعاً شب را به روز تبدیل می‌کنند و قادرند تا با نور سفید مایل به آبی خود، تمامی جزئیات بوته‌زارها و یا آزادراه‌ها را روشن کنند. چراغ‌های روز روشن و L مانند این دو مدل، پیدا کردن ترایتون را مخصوصاً در مسیرهای برون‌شهری پر سایه و احاطه شده توسط درختان برای سایر رانندگان، آسان می‌کنند.

این خودرو قادر است تا وزنی برابر با 3,100 کیلوگرم را یدک‌کش کند، یعنی 100 کیلوگرم پیشرفت نسبت به مدل قبلی و این در حالی است که چهار رقیب جدید این خودرو یعنی: فورد رنجر، مزدا BT-50، هولدن کولورادو و ایسوزو D-Max، قادرند تا 3,500 کیلوگرم را یدک‌کش کنند.

آیا این یک نقص بزرگ است؟ پاسخ این سؤال بستگی به این دارد که شما چه میزان قدرت برای یدک‌کشی نیاز دارید. لازم به ذکر است که پرفروش‌ترین خودروی این کلاس یعنی تویوتا هایلوکس، تنها قادر به کشیدن 2,500 کیلوگرم است.شرکت میتسوبیشی در این زمینه اذعان می‌کند که اکثر خریداران کمتر از 1,500 کیلوگرم یدک‌کش می‌کنند و بیشتر آن‌ها هیچ‌گاه بیش از 2,500 کیلوگرم را یدک‌کش نمی‌کنند؛ بر اساس این گفته‌ها، تنها پنج در صد از خریداران این نوع خودروها 3,500 کیلوگرم را یدک‌کش می‌کنند.

سایر کاستی‌ها: دوربین عقب به صورت استاندارد برای مدل 36,990 دلاری در نظر گرفته نشده است؛ این در حالی است که حتی یک هوندا جاز 14,990 دلاری، این قابلیت را به صورت استاندارد، دارد. دوربین عقب فقط در دو مدل بالای این خودرو موجود هستند. در عوض شما می‌توانید با مبلغ 750 دلار، این دوربین را به صورت یک ویژگی اضافی برای سایر مدل‌ها سفارش دهید.

سیستم Super Select میتسوبیشی که مخصوص این رده از خودروها در مسیرهای پوشیده شده است و شما را قادر می‌کند تا بین حالت تک یا دو دیفرانسیل انتخاب کنید، تنها در دو مدل گران‌قیمت ترایتون قابل‌دسترسی هستند.اگر جادو بلد بودیم، کاری می‌کردیم که این قابلیت بر روی ارزان‌ترین مدل هم نصب گردد.

سایر کارهایی که برای تغییر ظاهر این خودرو باید انجام شوند: این خودرو فقط یک درگاه USB دارد، حداقل دو تای دیگر باید به آن اضافه شوند؛ همچنین، فقط دو عدد سوکت 12 ولتی درون اتاق خودرو وجود دارند و در قسمت بار، هیچ سکوتی وجود ندارد.

تنها شیشه سمت راننده قابلیت باز و بسته شدن به صورت خودکار را دارد؛ درحالی‌که این قابلیت باید برای تمام درب‌ها در نظر گرفته می‌شد.

در کشوری که قوانین سفت و سختی در زمینه سرعت دارد، وجود یک نمایشگر دیجیتالی سرعت در میان نمایشگرهای عقربه‌ای، می‌توانست بسیار خوشایند باشد.درحالی‌که خودروهای دو دیفرانسیل، کارنامه خوبی در تصادف با کودکان و اطفال ندارند، دوربین عقب بایستی برای تمامی مدل‌ها به صورت استاندارد نصب می‌شد.و یک مسئله بحث‌برانگیز دیگر اینکه، احتمال دارد تا مدل پایه، از کروم کمتری در طراحی خود، مثلاً در جلوپنجره، استفاده کند.

به نظر می‌رسد که این خودرو، در حال حرکت نسبت به هم‌رده‌های خودش، کمتر خرناس می‌کشد؛ اما همچنان در دور موتورهای پایین، وظیفه انتقال قدرت با کمی تأخیر انجام می‌شود که با بالاتر رفتن دور موتور از 1800 دور در دقیقه، به نیروی کششی کافی می‌رسد.جعبه‌دنده شش سرعته دستی می‌تواند با ظرافت و نرمی، دنده‌ها را تعویض کند و حالا جعبه‌دنده خودکار پنج سرعته هم می‌تواند به همان اندازه جعبه‌دنده دستی، گشتاور تولید کند. بالاترین مدل یعنی Exceed، از جعبه‌دنده خودکار با دسته‌دنده فرمول یک مانند در پشت فرمان خودرو، بهره می‌برد.

شرکت میتسوبیشی با بازبینی فنربندی این خودرو، کار بسیار شایسته‌ای انجام داده و باعث شده است تا آرامش بیشتری نسبت به مدل‌های قبلی، به سرنشینان هدیه شود.آن خودرو از لاستیک‌های کوچک‌تری نسبت به غول‌های این کلاس، استفاده می‌کند، شاید لاستیک‌های پهن‌تر بتوانند بخشی از ارتعاشات و لرزش‌های جاده راه بگیرند.

• رأی نهایی

این نسل، بهترین نسل ترایتون است؛ اما قدرت کافی برای سرآمد شدن در این کلاس را ندارد. شاید بازار خودروهای باری، بیشتر از آن چیزی که میتسوبیشی پیش‌بینی می‌کرده، پیشرفت کرده است.

مختصر و مفید: میتسوبیشی ترایتون چهار درب دو دیفرانسیل

قیمت: 36,990 دلار بدون هزینه‌های اضافی

رنگ متالیک: 550 دلار

پیشرانه: ۲٫۴ لیتری توربو دیزل

قدرت: ۱۷۸ اسب بخار و ۴۳۰ نیوتن متر

جعبه‌دنده: شش سرعته دستی و پنج سرعته خودکار

مصرف سوخت: ۷٫۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر (جعبه‌دنده دستی) و ۷٫۶ لیتر (جعبه‌دنده خودکار)

ایمنی: هفت کیسه ‌هوا، رتبه ۵ ستاره. دوربین عقب برای دو مدل گران‌قیمت (به صورت اختیاری با مبلغ ۷۵۰ دلار برای سایر مدل‌ها قابل سفارش دهی است)

کشندگی: ۳٬۱۰۰ کیلوگرم

ظرفیت بار: ۹۷۰ کیلوگرم

دوره‌های سرویس: ۱۵٬۰۰۰ کیلومتر یا ۱۲ ماه

 زمان سرویس با قیمت کنترل شده: چهار سال

هزینه‌های نگهداری در سه سال: ۱٬۵۱۰ دلار

ضمانت: پنج سال یا ۱۰۰٬۰۰۰ کیلومتر